Zuinigheid blijkt uiteindelijk dus duur. De parallel met beleggen is duidelijk: een gezond bedrijf is zelden voor een prikkie te koop.  

Aangezien bodemvissen in mijn DNA verankerd ligt, ben ik talloze malen in de value trap gestapt. De onnozele gedachte overheerst dat een aandeel dat – ogenschijnlijk – onterecht een derde in waarde daalt, alvast een gratis opwaarts potentieel heeft van 50 procent. Of dat een koers-winstverhouding onder de tien altijd een koopsignaal is. 

Wees voortaan een verstandige(re) belegger en let op de volgende zaken: 

• Torst de onderneming veel schuld met zich mee en genereert de lucht op de balans (goodwill of immateriële activa) echt waarde? Een sterke balans is essentieel om tegenslag op te kunnen vangen.  
• Zijn de producten structureel onderscheidend of hebben ze een lagere of flexibelere kostenstructuur ten opzichte van de concurrentie? Dit stelt hoge marges veilig. 
• Hebben de markten groeipotentieel of zijn ze verzadigd? Groei geeft winst een extra impuls, ook omdat de vaste kosten over meer omzet kunnen worden gespreid en de marges toenemen. 
• Is het bestuur integer, deskundig en wordt er open met (alle) aandeelhouders gecommuniceerd over de kansen, maar ook de risico’s? Is het beloningsbeleid in lijn met de langetermijnbelangen van aandeelhouders? Doe alleen zaken met eerlijke en capabele mensen. 
• En tot slot natuurlijk: is de prijs van het aandeel redelijk, gezien de kansen en risicofactoren? Te duur moet je nooit kopen, maar wees ook voorzichtig indien iets zeer goedkoop lijkt. 

Bovenstaand verhaal zal natuurlijk geen verstokte bodemvissers overtuigen. Wellicht helpt het volgende raadsel, dat ik enkele decennia geleden las:  

Vraag: Wat is de definitie van een aandeel dat 95 procent in waarde is gedaald?  

Antwoord: Dit is een aandeel dat eerst 90 procent daalde en vervolgens nogmaals 50 procent. 

Doe er uw voordeel mee en wantrouw koopjes. 

Errol Keyner is adjunct-directeur van de VEB